Θεωρητικές Βάσεις
Καριάτζουλες – Σχολείο του Δάσους
Πολλές από τις κλασικές παιδαγωγικές θεωρίες υπογραμμίζουν τις βασικές αρχές της παιδαγωγικής του δάσους.
Ο John Dewey (1859—1952) υποστήριζε ότι τα παιδιά μαθαίνουν κάνοντας πράγματα και για αυτό η εκπαίδευση θα πρέπει να περιλαμβάνει πραγματικές εμπειρίες ζωής, να είναι διαδραστική και να ενθαρρύνει τον πειραματισμό και την ανεξάρτητη σκέψη.
Η Maria Montessori (1870-1948) υποστήριζε ότι το μαθησιακό περιβάλλον πρέπει να έχει ως επίκεντρο το παιδί και βασική προϋπόθεση για αυτό είναι η προσεκτική παρατήρηση των παιδιών από τους εκπαιδευτικούς. Πίστευε επίσης πως το σχολείο πρέπει να προσφέρει ερεθίσματα που αφυπνίζουν όλες τις αισθήσεις και που καλλιεργούν αισθήματα υπευθυνότητας, αρμοδιότητας και αυτάρκειας. Τέλος, πρότεινε τη χρήση αληθινών εργαλείων απ΄τα παιδιά για τις δραστηριότητες και κατασκευές τους.
Ο Erik Erickson (1902 – 1994) υποστήριζε ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να θέτουν σαφείς και λογικούς στόχους που μπορούν να υλοποιηθούν από τα παιδιά και να επικεντρώνουν το πρόγραμμα σπουδών σε πραγματικά σενάρια δίνοντας έμφαση στη βιωματική μάθηση.
Ο Jean Piaget (1896-1980) υποστήριζε ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αφήνουν στα παιδιά αρκετό χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι και πως τα παιδιά αποκτούν γνώση και δεξιότητες μέσα από βιωματικές διαδικασίες μάθησης.
Ο Friedrich Froebel (1782-1852) υποστήριζε ότι το παιχνίδι βοηθάει σημαντικά στην υγιή ανάπτυξη των παιδιών, ότι είναι η πιο πνευματική ή ανώτατη μορφή δραστηριότητας στην οποία οι άνθρωποι συμμετέχουν και ότι το παιχνίδι μπορεί να ενδυναμωθεί από την προσεκτική παρέμβαση των ενηλίκων.
Ο Lev Vygotsky (1896 – 1934) έδωσε έμφαση στη σημασία του παιχνιδιού, της φαντασίας, της γλώσσας και της σκέψης για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού. Πίστευε ότι για την κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού πρέπει να συνεργάζονται οικογένεια, μαθητές και κοινότητα, καθώς και ότι η ικανότητα μάθησης μέσω της καθοδήγησης είναι θεμελιώδης για την ανθρώπινη νοημοσύνη.
Ο Howard Gardner (1943-) όρισε την νοημοσύνη ως «την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων ή δημιουργίας προϊόντων που αναγνωρίζονται σε ένα ή περισσότερα περιβάλλοντα» και ξεκίνησε να διερευνά «πόσο έξυπνοι είναι οι άνθρωποι και όχι πόση νοημοσύνη έχουν»